“นี่คือมือของ Eric Clapton ในช่วงซ้อมหนักสำหรับอัลบั้มล่าสุดครับ”
เวลาผมพักเบรคการแสดง ผมจะหามุมสงบเอากีตาร์ไปนั่งซ้อมเงียบๆคนเดียว พอลูกค้าหรือแฟนคลับผ่านมาเห็น เค้ามักจะทักว่า
“อ้าว ! ยังซ้อมอยู่อีกเหรอ ?”
ประมาณว่า เล่นดนตรีอาชีพมาตั้งนานแล้ว ทำไมยังมานั่งซ้อมอยู่อีก
นั่นคือมุมมองของคนฟัง ในส่วนมุมมองของคนเล่นดนตรีแล้ว เป็นที่รู้กันว่า
“คุณหยุดซ้อมเมื่อไหร่
คุณฝืดเมื่อนั้น”
ผมเคยอธิบายเปรียบเทียบให้ นร ฟังว่า การซ้อมดนตรี ก็เหมือนการขึ้นบันไดเลื่อนสวนทาง
…บันไดที่เลื่อนไหลลงมาคือเวลาที่ผ่านไป
…ระดับของความสูงคือความก้าวหน้า
ถ้าเราซ้อมอยู่อย่างสม่ำเสมอ เราก็จะรักษาระดับมาตรฐานการเล่นเอาไว้ได้
แต่ถ้าเราต้องการก้าวหน้า เราก็ต้องทุ่มเทซ้อมมากกว่าเดิม
สมมุติว่าบันไดมี 10 ขั้น เราอยู่ในขั้นที่ 3 ถ้าอยากก้าวไปขั้นที่ 5 ก็ต้องเร่งฝีเท้าขึ้น
ถ้าอยากขึ้นไปถึงขั้นที่ 10 ก็ยิ่งต้องเร่งฝีเท้าอย่างหนักแบบมีสติและรู้จักวิธีผ่อนคลายระหว่างทางด้วย
แต่ถ้าเราหยุดซ้อมเมื่อไหร่ บันไดเลื่อนจะพาเรากลับไปที่บันไดขั้นแรกทันที !
ถ้าเก่งแล้วไม่ต้องซ้อม คนอย่าง Clapton ที่เคยได้รับฉายาว่า GOD คงไม่่ต้องซ้อมหนักจนนิ้วพังแบบนี้ครับ
อ.เอก (อาจารย์ เอกชัย เรืองอนันต์)
9/10/59
